Struinen door de Diemense duinen

Langs de Diemerzeedijk heeft Amsterdam 20 jaar geleden het Diemerpark aangelegd. Nou ja, park, het is eerder alsof je over een savanne of door de duinen loopt. Zanderige glooiingen, wuivende grassen, bloeiende planten en her en der struiken of een laag boompje. Je ziet zelfs duinkruiskruid en duinriet. Konijnen en een tweetal vennetjes maken het beeld compleet.

Het is bijna stil op deze warme zomerdag. Vogels hoor je nauwelijks, die houden zich koest, want zij ruien nu hun veren. En de mensen zijn waarschijnlijk op vakantie. Een ijsvogel scheert langs de rand van het IJmeer. Alleen zijn schelle roep overstemt het zachte gesnor van de sprinkhanen. Ook twee kraaien laten zich horen.

Amsterdam is trots op dit park, vanwege de hoogste biodiversiteit van de stad. Op zich is dat voor Diemen normaal: in ons dorp leven heel veel verschillende dieren en planten. Maar een onafgebroken terrein van bijna 3 kilometer lang met zoveel verschillende planten is wel bijzonder. Ik telde al snel 30 soorten bloeiende bloemen! En dat terwijl veel nu uitgebloeid is. Ook hangt er al fruit: lijsterbessen en overheerlijke bramen.

Dit duinpark mag dan pas 20 jaar oud zijn, het gebied kent een lange historie. Afwisselend was hier water, land en moeras. Omdat de Zuiderzee steeds groter werd, bouwde men de Diemerzeedijk in de 13^e eeuw. De buitendijkse kwelder (een zout moeras) raakte steeds meer begroeid, ook werd er geboerd en gejaagd. Op de dijk was het levendig: veldslagen, maar ook toerisme, waaronder beroemdheden zoals Rembrandt en Nescio. De dijk brak regelmatig door met grote waterpartijen tot gevolg, zoals het Nieuwe Diep, de Watergraafsmeer (voorheen Diemermeer) en Akkerswade, een van de twee meertjes in het park.

Halverwege de 20^e eeuw besloot Amsterdam er een vuilstort- en verbandplaats voor afval van te maken. Uit heel Europa werd troep aangevoerd. De vervuilde grond is niet verwijderd, maar ingepakt in een soort grote kist toen IJburg gebouwd werd, eind vorige eeuw. En óp die kist bouwde men het park: een laag grond van 80 centimeter. Vandaar het ontbreken van echte bomen. En vandaar het duinlandschap.

Via de Nesciobrug of (iets verder) de Uyllanderbrug kun je het park in en rondwandelen over asfaltwegen of de vele zandpaadjes. En vanwege de grassige begroeiing is het er ook heerlijk struinen. Het rondje van 4 km op de foto brengt je langs een aantal hotspots: het zwemstrandje, het hoogste punt, de oude IJmeerkust (met goede kans op ijsvogels) en twee meertjes. Halverwege de dijk is de enige doorgang naar het fietspad langs het Amsterdam-Rijnkanaal (ARK). De ARK-zone is verder voor mensen niet toegankelijk, zodat schuwe dieren als ringslangen, vossen, boommarters en rugstreeppadden zich voor ons kunnen verbergen. Maar als je er vlak na zonsondergang wandelt, zie je misschien een overstekende marter of vos. Bovendien maak je dan goede kans op zes verschillende soorten vleermuizen!