Kortgeleden nog, raasde je hier met de auto overheen: de A1. 2 km, van Diemen naar Muiden. In een flits was je voorbij, hooguit 2 minuten. Stond je op de vluchtstrook, dan rook je uitlaatgassen en stak je je vingers in je oren tegen het geluid van gierende autobanden op het wegdek. Geen plek voor dieren dus. Sterker nog: één en al gevaar. Nú leeft op die oude snelweg een familie waterbuffels, soort van in het wild.
Nieuwe natuur
Acht grote lompe lijven banjeren door de ‘nieuwe natuur’ die we hier zelf gemáákt hebben. Asfalt en zand is afgegraven tot een nat gebied ontstond. Daarna is het met rust gelaten, zodat de natuur zijn gang kan gaan. Zaden van riet en gras komen vanzelf mee met de wind. Net als wilg en populier. Andere bomen hebben lekkere vruchten: de zaden belanden in een zakje vogelmest op de grond. Voor je het weet heb je een bos.
Open landschap
Een bos? Is dat de bedoeling? Nee, zeker niet. Deze groenstrook, Waterlandtak-West zoals het heet, verbindt het Naardermeer met Waterland ten noorden van Amsterdam. Het idee is dat dieren zoals ringslangen en otters hierdoor gemakkelijk heen en weer kunnen. En dat er veel verschillende planten en dieren komen wonen. Voor beiden is een open landschap met veel water en her en der wat bomen ideaal. De eerste beversporen zijn al gezien en er is een vossenhol. Alleen het probleem met open landschappen is: ze groeien vanzelf dicht. Hoe houd je het open zonder als mens te gaan snoeien en kappen? Daar komen de waterbuffels in beeld.
Omvergelopen en geknakte wilgen
Een wandeling laat het meteen duidelijk zien. Het gebied oogt als een porseleinkast waar een olifant doorheen denderde: een spoor van omvergelopen en geknakte wilgen. De jonge stammetjes breken als luciferhoutjes wanneer de grote sterke waterbuffels er tegenaan lopen. De buffels hebben een duidelijk doel: alleen de knisperverse bladeren bovenin de bomen zijn eraf gesnoept. Ook zie je riet waar alleen de topjes afgeknabbeld zijn. Ware fijnproevers, die waterbuffels. Hun taak als landschapsbeheerder nemen ze enthousiast op zich.
Waterbuffels nieuw in Noord-Holland
Waterbuffels hebben de naam niet alleen vers blad, maar ook oud riet te eten én stuggere grasachtigen. “Van de winter moet blijken of hier het hele jaar door genoeg voedsel is”, vertelt beheerder Wouter Slors van Free Nature. “En of ze inderdaad het gebied genoeg openhouden”. Als toezichthouder van de kudde Galloways in de Naardermeer heeft hij veel ervaring met runderen, maar deze waterbuffels zijn voor hem ook nieuw. “Ze weten al wie ik ben,” zegt hij. “Het hooi dat ik laatst gaf, hebben ze opgegeten, dat is een goed teken. Ik vind ze wel nog schuw voor een dier dat de naam heeft niet bang te zijn.” Ze leven dan ook al een tijd zelfstandig en een deel is zelfs in het wild geboren. Maar als ze gewend zijn, zijn het nieuwsgierige beesten. Onderling zijn het knuffelaars. De kudde gaat altijd samen op stap en ze slapen zij aan zij.
Zelf zien?
Die knuffelige aard contrasteert vreemd met de enorme kracht die de beesten uitstralen. “Ze zijn niet agressief,” zegt Wouter Slors, “maar als ze ontsnappen, houd je ze niet tegen. En ze zwemmen zo naar Durgerdam.” Daarom staat er een dubbel hek met stevig schrikdraad om het 70 voetbalvelden grote terrein. Je kunt er niet in, maar de waterbuffels zijn regelmatig te spotten vanaf de Maxisweg of de Diemerzeedijk. Vandaag ook. Ze staan dicht bij elkaar. Een grote zwarte vlek tussen het groen. Eentje steekt zijn kop erbovenuit. Zijn stevige hoorns priemen in de lucht. Dan buigt hij zijn kop naar beneden en eet verder van het verse riet.
Filmpje
Er is een leuk filmpje gemaakt van het loslaten van de waterbuffels op Waterlandtak-West in de Diemerscheg.
door: Marisa Stoffers
Author: diemen
adviseur citymarketing gemeente Diemen
Geef een reactie